dag 7 (4 juli)

We staan vandaag vroeg op want we gaan naar SeaWorld. Maar voor dat ik het vergeet; Happy 4th of July! Vandaag is het de nationale feestdag en dat merken we ook als we bij SeaWorld naar binnen rijden. Het hele gazon staat bezaait met Amerikaanse vlaggetjes. Er is al heel wat volk op de been ik gok dat het straks alleen nog maar erger gaat worden. Na de verplichte tascontrole (ze controleren hier iets strenger qua eten en drinken maar snacks en water + kleine coolers zijn perfect welkom) komen we aan bij de poortjes. Snel even onze tickets en rechter wijsvinger laten scannen en we zijn binnen. Als eerste attractie staat de Manta op het lijstje. Tijdens deze achtbaanrit hang je in horizontale positie onder de achtbaan en ga je af en toe van zero G naar veel G. Karine gaat met Laura naar binnen want het is maar 5 minuten aanschuiven. Na de rit ga ik nog eens terug met Laura en op de weg naar buiten haal ik nog even een child swap kaartje op. Die gebruiken we later op de dag nog wel even als het drukker zal zijn in het park. Tessa klaagt dat ze wat hoofdpijn heeft dus we lopen even richting de EHBO voor een pilletje. We stoppen onderweg nog even bij het roggenbassin waar je de roggen kan aaien.  

We gaan naar TurtleTrek; een 3D show in een koepelvormig theater. We hoeven maar kort aan te schuiven en al snel kunnen we in de wachtruimte kijken naar de zeekoeien en de schildpadden. Hierna halen we onze 3D brillen op en stappen we het koepelvormige theater in. We zetten onze brillen op en kijken een film over het leven van de schildpad vanuit het oogpunt van een schildpad. Het is echt knap en af en toe heb je echt het idee dat de vloer beweegt want regelmatig neem je een duik en door de koepel lijkt het echt of je mee beweegt. De show is echt de moeite waard! De temperatuur is ondertussen al hoog genoeg om een waterattractie te doen en nadat we onze spullen in een kluisje hebben gedaan gaan we naar Journey to Atlantis. Een wilde bootrit met een aantal flink steile afdalingen. Net voordat we willen instappen is er een technisch probleem en we moeten nog enkele minuten langer wachten voordat we aan de rit kunnen beginnen. We zitten in totaal met 6 personen in de boot (kunnen er 8 zijn) en als snel varen we door Atlantis richting de eerste grote afdaling. Als we beneden aankomen met een grote Splash  zijn we al flink nat geworden. Ja dit is echt een attractie waar je verzopen uit kan komen! Na de rest van de rit en nog een flinke afdaling (waarvan een deel een achtbaanritje is) stappen we goed nat uit de attractie. Karine is zelfs tot op haar onderbroek nat geworden. Ach het zal wel opdrogen want ’t is hier warm genoeg! Laura wil graag de volgende achtbaan doen; de Kraken. Ik en Laura schuiven aan terwijl Karine met Tessa aan de uitgang wacht. Terwijl we staan aan te schuiven gaan de hemelsluizen open. Het regent even flink en we laten even 1 rit aan ons voorbij gaan want anders zullen we nog natter zijn dan dat we uit Journey to Atlantis zijn gekomen. Het is bijna droog als we beslissen in te stappen en de rit kunnen we helemaal droog doen. Ik vraag wederom om een child swap kaartje maar ze hebben enkel nog een Ride Re-Admission Pass. Deze kan je ook gebruiken op andere atrracties dus die houden we wel even bij. Karine schuift nogmaals met Laura aan want de wachtrij is nog geen 5 minuten. Ook zij regelt nog even zo’n kaartje. We halen de spullen uit het kluisje en lopen richting Antartica: Empire of the Penguin. We willen deze nog even doen voordat we gaan eten maar bij het zien van de wachttijd, 60 minuten, beslissen we maar eerst te gaan eten en de attractie op een later tijdstip te doen.

We lopen richting Terrace Garden Family Buffet en na het kopen van een ticket ($15,- pp) kunnen we gaan genieten van het pizza en pasta buffet. We vullen onze buiken met pizza, pasta, brood, salades en desserts. Ook laven we nog even onze dorst en terwijl we binnen zitten te eten breekt een serieuze regenbui los. De mensen die we buiten zien lopen zijn verzopen katjes. Ook al zijn we eigenlijk klaar met eten wachten we toch wel even met doorgaan tot het droog is. Na een minuut of 30 is het droog en kunnen we verder op pad gaan. Next stop; Wild Artic. Hier kan je een ‘helicoptervlucht’ over Antartica doen. Ze hebben 2 versies. De normale en de simulator rit. Daar de wachttijd bij de normale rit een stuk korter is dan bij de simulator rit gaan we deze doen. Na het filmpje kan je doorlopen in de wereld van de ijsberen, Beluga walvissen en walrussen. De dames zouden graag de simulator versie willen doen dus na buitenkomst gaan zijn nog eens in de rij staan. De rij is al een heel stuk korter geworden en al snel zitten ze in de simulator rit. Zelfde filmpje maar nu wordt je flink door elkaar geschud.

Normaal gezien zouden we geen Shamu show gaan doen maar we zien dat het stadion net aan het vollopen is dus we gaan toch nog maar eens een keertje kijken. We hebben perfecte plaatsen net buiten de splashzone met niemand voor ons. We kunnen alles heel goed zien en genieten van de show. Viel het gespetter de laatste 2 andere keren flink tegen was het dit jaar wel flink prijs. Ze hebben fonteinen aan de rand van het bassin gezet en ook Shamu is ondertussen flink gegroeid tot een mega orka! Als hij met z’n staart zwaait of neer komt van een sprong dan vliegt het water echt wel tot aan het eind van de splashzone. Je bent dus gewaarschuwd als je besluit in de splashzone plaats te nemen.  In het stadion heb je ook gratis Wifi dus even gekeken hoe het verder met het weer zit maar dat zag er goed uit.

We willen graag de Blue Horizons zien maar het duurt nog 90 minuten voor de show begint. Laura zou graag de Kraken nog eens doen en met de Ride Re-Admission Pass gaat ze naar de Express ingang. Normaal is de wachttijd 55 minuten maar Laura zit binnen de 10 minuten op haar stoeltje. Handig dus die kaartjes! Daar we nog steeds tijd over hebben gaan Karine en Laura de Manta nog even doen. Met het child swap kaartje lopen ze via de uitgang naar binnen en ook hier moeten ze dus niet lang aanschuiven. De dames genieten weer volop van deze supergoede attractie. We besluiten nu maar te gaan aanschuiven voor de Blue Horizons show want het theater zal zo opengaan. Ook hier kunnen we goede plaatsen bemachtigen en zitten we net achter de splashzone. Deze show is een combinatie van een dolfijnenshow met een circusshow a la Cirque du Soleil (+ nog wat rondvliegende ara’s). Het is echt een erg mooie show en zeker het bekijken waard!

Na de show is het tijd voor de laatste attractie die we nog niet gedaan hebben; Antartica: Empire of the Penguin. De wachttijd is nog altijd 60 minuten maar we gaan hem toch maar doen. De aangegeven tijd is zeer correct want na exact 60 minuten kunnen we binnen. We komen binnen in het land van de pinguïns en na een kort filmpje kunnen we verder doorstappen richting de karretjes. Er is een milde en wilde versie van de rit en we splitsen dan ook op. Ik mild en de rest wild. De karretjes zijn ronde op luchtkussens voorbewegende schijven waar je met 9 man te gelijk in kan plaatsnemen. De karretjes bewegen automatisch over het parcours maar je ziet niet waar je heen zal gaan daar alles zonder spoor gebeurd. Het principe is zeer leuk gevonden maar de uiteindelijke rit vinden we allemaal tegenvallen. De wilde rit is niet echt wild en de rit zelf duurt maar zeer kort. Het laden en lossen duurt haast langer dan de rit zelf. Aan het eind van de rit kom je in het pinguïnverblijf aan. De temperatuur is hier erg laag en veel mensen staan dan ook te bibberen van de kou met enkel een T-shirt en korte broek aan. Lekker afgekoeld stappen we weer buiten en gaan we een broodje eten bij de Lakeside Panini Bistro. De kids nemen een broodje kaas op een broodje in de vorm van een vis (+chips en drankje) en wij nemen allebei een Turkey Bacon Panini. Echt veel meer krijgen we er niet in want het buffet van deze middag was weer meer dan genoeg geweest. Na het eten gaan we naar de Sea Lions Tonite: SeaWorld’s Parody Show kijken. Hier nemen de zeeleeuwen, otter en walrus de andere shows en attracties in het park op de korrel. We moeten flink lachen en hebben het prima naar ons zin.

Om kwart voor 9 is de show gedaan en we besluiten vast richting het Bayside Stadium te lopen waar over een uur het vuurwerk zal losbarsten. We zijn precies niet de enige met dat gedacht want er is een flinke mensenmassa op weg naar daar. Als we in de buurt van het stadion komen zien we dat deze eigenlijk al helemaal vol zit. We besluiten dan maar op het gras vlakbij te gaan zitten. Prima zicht gegarandeerd! Karine en Tessa gaan nog even naar het WC en willen nog wat popcorn scoren. Het WC dat lukt nog wel maar de popcorn is helaas pindakaas. Ze hebben zelfs mega veel moeite om terug te geraken want er zijn al stukken afgesloten wegens te veel volk. Ze moeten mega ver omlopen en met veel geluk geraken ze terug bij ons. We kunnen in de verte het vuurwerk van Universal vrij goed zien dus we hebben ondertussen mooi iets om naar te kijken. Om kwart voor 10 begint de show met veel gezang. Man wat hebben die Amerikanen veel liedjes over Amerika. Dat hebben wij in België toch niet. Na de strijdkrachten te hebben geëerd en trouw te hebben gezworen aan de vlag is het tijd voor het volkslied. Om bijna half 11 is het tijd voor het vuurwerk. Veel geknal en aan het eind was het vuurwerk zo fel dat het voor eens en altijd op je netvlies werd gebrand. Tijd om naar huis te gaan dus, net als alle anderen, voetje voor voetje schuiven richting uitgang. Nog even een pitstop en een bezoekje aan een van de winkeltjes en dan op richting de auto. Waar stond hij ook al weer??? Even wat zoekwerk moeten verrichten maar uiteindelijk toch gevonden. Ondertussen is het al half 12 en nu kunnen we beginnen aan te schuiven om de parking af te komen. Het gaat voor geen (mili)meter vooruit! Om middernacht is het ons eindelijk gelukt om van de parking af te geraken en rijden we terug naar de villa. Om kwart voor 1 kunnen we eindelijk ons bedjes inkruipen. Morgen maar lekker lang uitslapen en een rustdagje houden!